Lees eerst
– deel I: klik hier
– deel II: klik hier
– deel III: klik hier
De lijn
Zo simpel is het niet, zei de mindere wat verontwaardigd tegen de man.
De man was gevraagd een beeld te schetsen van hoe de maatschappij eruit zag.
Hij had een lijn getekend.
De structuur van onze maatschappij is niet zo simpel als het lijkt.
Maar iedereen is hier toch gelijk?
Inderdaad, knikte de mindere.
Dit was de stad waar iedereen gelijk was, waar iedereen dezelfde rechten en plichten had.
Dus?
Ja?
Dus iedereen zit op dezelfde hoogte.
Dat klopt, zei de wat verontwaardigde mindere. Toch moet ik bij deze schets een kanttekening maken.
De man keek van de horizontale lijn naar de gelijkene.
Wat moet ik er dan aan veranderen?
Hoe moeten we de meerdere en de mindere gelijkenen hier mee weergeven?
De meerdere en de … begon de man. Hij was duidelijk niet mee.
Deze tekening, begon de gelijkene, is wel een beetje een kort-door-de-bocht artistieke interpretatie van een toch wel niet eenduidig te omkaderen complex geheel.”
Hoe?… ehm. Watte? Wablief? Je zei dat iedereen gelijk was.
Ja, maar toch.
De lijn moet misschien gekarteld zijn?
Zo kleine zigzagjes?
Nou, klein… , zei de gelijkene. Dat hangt een beetje van deuh… .
Nee, doe maar niet.
Als je nu links boven de lijn een plusje zet en rechts onder een minnetje, zodat men kan interpreteren dat iedereen plusminus gelijk is.
Hmm. Dacht de schilder luidop. Dat kan wel politiek misbruikt worden.
Dat is ook geen goed idee.
Wat stel je voor?
Een schuine lijn?
Hm, deed de schilder.
Hm, deed de gelijkene.
Toch maar gewoon een lijn dan?
Jee Kast 2011
Leave a Reply