Ik wil de wereld zien groeien vannacht.
Stapsgewijs, de man in de schaduw,
de regen, luid in de nacht, op het dak, m’n muts
Er zijn dagen dat liefhebben als
ademen gaat,
de nachten afmattend als loopwedstrijden
laat ik achterwege.
Het beton, gegoten in mijn hoofd,
heeft oneffenheden, een waarheid uit een andere tijd,
we wisten niet beter.
De wereld is een olievlek
doch natuur
is er nog niet achter.
Jee Kast 2015
Leave a Reply