Zelden vallen er woorden genoeg.

Wanneer een dichteresomgehakt wordt ener is niemand in de buurt,zou ze na omvallen, dan ook een zucht slaken, of lippen op elkaar,geen geluid maken. Wanneer een dichteres,– de bijl er in – er in hakt,bomen van kerels, valt*is er zelfs wanneer erniemand achterblijfteen oorverdovende oerknal. En ‘t gebladerte, nietsboegeert, er hartenbonkend kloppen,zelfs als niemandpasseert. Jee…

– Het is de onrust die een personage aanneemt. – Ze vraagt wat moet vandaag?En ik lieg een beetjetegen mezelf. Ook zij is er niet bijvandaag, om de vraag te stellen. Jee Kast 2022

Ik verscheurde zaterdag een gedicht op het podium. Tot verbijstering van het aanwezig publiek en de jarige. Het was te karamellenverzerig. Te gewoon. Ofzo. Het was een opdracht en ik dacht, ik ga de ontevredenheid die ik heb, op het podium gebruiken. Ik zei – ondanks dat ik uitgebreid applaus voor het eerste gedicht had…